امروزه برای ساخت سازه های بلند و با طول زیاد نظیر سیلوها، برج های مخابراتی، هسته های برشی ساختمان های بلند، برج های خنک ساز ، دودکشها، پایه های پله، کف تونلها، کانال های آب، کف جاده ها و سازه های مشابه که اجرای آنها در گذشته نیاز به داربست بندی سنگین در اطراف سازه داشت،از روشی استفاده می گردد که قالب لغزنده نام دارد. با استفاده از روش قالب لغزنده بسیاری از داربست بندی های اطراف سازه حذف گردیده و سرعت اجرای کار به همراه نمای بهتر برای کار افزایش می یابد.
هدف از این پروژه اجرای سازه های بتنی با استفاده از قالبهای لغزنده و توجه به روشهای غیر کلاسیکی است که با توجه به کارایی زیاد شان می تواند به کار گرفته شود .در فضای سازه ای یک ساختمان عادی (مثلاَ اداری) استفاده از قالب لغزنده تنها محدود به بخش هسته مقاوم ساختما ن یا عموماَ بخش هایی نظیر هسته دوراسانسور پلهکان و موارد مشابه میباشد . قالب لغزنده چنین عناصری غالبآ کوچک بوده و اجرای انها میتواند به عنوان عملیات فرعی قبل از شروع اجرای قسمت اصلی ساختمان مورد توجه قرار گیرد .در طر ف د یگر.
درمقیاس بزرگتر ، در ساخت ساختمان های بلند مرتبه ،اجرای توام کل کاربا استفاده ار قالب های لغزنده میتواند مورد توجه قرار گیرد .
علاوه بر این در اجرای سازه های بلند غیر ساختمانی که هندسه یکنواختی دارند ،نظیر برج های رادیو تلوزیونی ، برج های خنک ساز ، دوکشها،سیلوها،و موارد مشابه استفاده از قالبهای لغزنده، میتواند به عنوان روش اجرایی مورد توجه قرار گیرد.
قبل از شرح جزییات اجرای قالب بندی لغزنده باید مزایاو معایب این سیستم کاملآ مورد ارزیابی قرار گیرد تا مشخص شود که در چه نوع پروژه ای میتوان از این تکنیک بهره برد.تا کنون ثابت شده است اجرای قالب بندی لغزنده، روشی به مراتب سریعتر نسبت به شیوههای اجرایی معمول و مرسوم سازه های بتنی می باشد. وبه تبع ان در صورتی که شکل اجرایی با عملیات قالب لغزنده درگیر شود، قطعآ زمان تکمیل وخاتمه پروژه مربوطه،کوتاهتر خواهد شد. از دیدگاه کارفرما، کاهش زمان تکمیل واتمام پروژه به منزله بازگشت سریعتر در جریان است و از دیدگاه پیمانکار، کاهش زمان اتمام پروژه، کاهش هزینه های بالاسری و امکان تکمیل عملیات بیشتری درخلال زمانبندی تعین شده
میباشد. در شرایط ایده ال قالب بندی لغزنده موجب کاهش هزینه های اجرایی وبه تبع ان کاهش هزینه تمام شده ساختمان خواهد شد.قالب بندی لغزنده یکی از سازوکارهای خودکار است که میتواند در اکثر سیستمهای طراحی سازه ای مورد استفاده قرار گیرد، لیکن میزان بازده وکارآیی ان بستگی به نوع طراحی ساختمان وسازگاری ان با جزییات اجرایی دارد که در استفاده از قالب لغزنده مهم می باشد.
جهت دستیابی به یک سیستم خودکار پربازده، کلیه عملیات درقسمتهای مختلف باید سازماندهی شده وبا یکدیگر تطبیق داده شوند، سپس با کمترین درگیری، عملیات
مختلف اجرای در کنار هم گرفته و پیشرفت کند.مثلـآ، تحویل مصالح به پای کار نظیر بتن وارماتور ، باید به گونه ای زمان بندی شود که سرعت لغزش قالب حداکثر شود. در اجرای قالب بندی لغزنده به کمکها وتخصص های ویژه بیشتری نسبت به اجرای بتن های معمولی، نیاز است. حضور اگاه واشنا به سیستم اجرایی قالب بندی در کل زمان اجرا لازم و ضروریی است.
اجرای هرنوع سازه با قالب بندی لغزنده مناسب نیست، ودر هر مورد، عملی بودن استفاده از سیستم قالب لغزنده باید مورد بررسی وارزیابی قرار گیرد. این امر با مشورت مهندسین معمار ،مهندسین سازه ،ومهندسین اجرایی صورت میگیرد .چرا که در بسیاری از موارد محدودیت طرح سازه ای ویا طرح معماری مانع از اعمال تغییرات لازم جهت نصب واجرای قالب بندی لغزنده می شود. در صورتی که طراحی پروژها چه از لحاظ معماری وچه از لحاظ سازه ای،در مراحل اولیه باشد.در بعضی از موارد امکان اعمال تغیرات لازم یا به عبارتی انجام طراحی بر پایه اجرای قالب بندی لغزنده وجود خواهد داشت. بسیاری از کارفرماها، جهت تآمین سود بیشتر به این سیستم که نوع همکاری و وحدت نظیر بین معماری سازه واجرامیباشد متوسل می شوند.
ظوابط طراحی
در ادامه ظوابط عمومی که جهت اجرایی کارآواقتصادی سیستم قالب های لغزنده لازم وضروری است، تشریح می شود. با
ظابطه اول ان است که طرح نما بین هر دو تراز متوالی یکسان باشد. این امر امکان قالب بندی را فراهم می کند. که در حین لغزش، نیازی به اصلاح هندسی در مقیاس بزرگ نخواهد داشت. بدین منظور، باید ضخامت دیوار یا ابعاد قالب بندی شده را در کل ارتفاع ثابت در نظر گرفت. صرفه جویی در بتن مصرفی از طریق کاهش ضخامت یا ابعاد هندسی مقطع، صرف تظر از زمان تلف شده،موجب صعوبت زیادی به جهت اصلاح قالب ها در حین اجرا می شود.حداقل ضخامت دیوار هر چند که به اندازه سنگدانه های بتن مصرفی وابسته است، لیکن از دیدگاه قالب لغزنده، نباید از 180 میلی متر کمتر باشد تا قفل کردن،قالب که ناشی از اصطکاک زیاد بین جداره قالب و بتن تازه می باشد، جلوگیری شود.
طراحی ارماتورهای مقطع عامل دومی است که بر بازده عملیات اجرای قالب لغزنده موثر است.از تمرکز زیاد ارماتور در مقطع،ان گونه که در مقاطع تیرهای داخلی و تیرهای پیرامونی وجود دارد، باید اجتناب شود. چرا که در چنین حالتهایی، ارماتور گذاری در حین لغزش قالب اگر غیر مکن نباشد، بسیار مشکل خواهد بود.در صورتی که
لغزش قالب به صورت پیوسته نباشد، جزییات ارماتورهای قائم باید به گونهایی باشد که در حین توقف قالب، ارماتورگذاری قائم انجام گیرد.اگر لغزش قالب به طور پیوسته باشد.یک الگوی مناسب که مورد رضایت مهندس سازه باشد. باید برای محل وصله ارماتورهای قائم اتخاذ شود،به گونه ای که، امکان ارماتور گذاری در حین حرکت قالب، فراهم باشد. البته بهتر است تدابیری اتخاذ شود تا محل همه وصله هادر یک تراز نباشد. ارماتورهای انتظاری که برای اتصال دال ساختمان های معمولی بکار میروند معمولآ نمره 12 یا کوچکتر هستند. برای کارگزاری این ارماتور ها باید شاخه انتظار انها را خم کرد بطوری که به موازات سطح قالب قرار گیرند.با لغزش وعبور قالب از انها و گرفتن بتن،این ارماتورها راست می شوند.برای ارماتور های با قطر بزرگتر،میتوان از وصله جوشی استفاده کرد.برای این کار ابتدا ریشه هایی در داخل بتن جاگزاری میشود.که طول انتظار انها کوتاه بوده ومیتوانند در داخل ضخامت دیوارمحفظه های قرار گیرند. پس از عبور قالب از این محفظه ها انتهای این ارماتور ها بدون پوشش (باز) می مانند ومیتوان شاخه انتظار اصلی را به انها جوش نمود. این ارماتورها باید جوش پذیر باشند.
در صورتی که دال بتنی در طرفین یک دیوار با اجرای قالب لغزنده وجود داشته باشد، راه اقتصادی و مناسب جهت یکسره گی ارماتور های افقی دال بتنی که درون دیوار عبور مینمایند.
این سوراخها از طریق بستن قطعات پلاستوفوم به ارماتورهای قائم در محلی که تعبیه سوراخ مدنظر است ، تعبیه می شوند . سپس این قطعات با خرد کردن وماسه پاشی ،از داخل دیوار پاک شده واز بین می روند.قرار دادن یک لایه ماسه در داخل قالب ، شیوه ایی اقتصادی جهت تشکیل شکاف قائم سراسری در داخل دیوار می باشد. جهت دستیابی به تولید نهایی رضایت بخش ،که در اینجا سازه تکمیل شده مطابق با کلیه ضوابط اجرایی وخواست های معماری است ،در مورد ملحقاتی که به دیوار قالب بندی شده نصب یا متصل می گردند،باید دقت ویژه ای مبذول داشت ،تا در محدوده ورواداریهای مورد نظر در طراحی بوده و با دیگر ابعاد هندسی ،کاملآ تنظیم باشند . البته این گونه اعمال دقت متفاوت از بتن ریزی معمولی نیست ، لیکن در این حالت خاص صعوبت مجموعه عملیاتی برای تنظیم موقعیت دقیق ملحقات نسبت به غرشه متفاوت قالب لازم است ، اهمیت بیش تری به این دقت نظر می بخشد . طبق ظوابط 117-ACI میزان جابجایی یا دوران نسبت به یک نقطه ثابت در تراز پایه سازه های با ارتفاع کمتر از 30 متر نباید از 50 میلیمتر ، ودر مورد سازه های با ارتفاع بیش از 30 متر ، نباید از 1/600 ارتفاع سازه و یا 200 میلی متر ،بیشتر باشند .بر این اساس در ساختمان های بلند در مواردی که چاه اسنسور با استفده از قالب لغزنده اجراه می شود وقاب های دراسانسور از نظر ارتفاعی در یک راستا قرار دارند ، پروفیل طولی چاه اسانسور باید نسبت به امتداد شاقولی رسم شوند تا بتوان موقعیت صحیح ومناسب ریل را در داخل چاه اسانسور تعیین کرد .
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
